Ogień grecki

Kiedy i w jakich okolicznościach wynaleziono ogień grecki? To kolejne pytanie, na którę spieszę z odpowiedzią. Nie ma jednej konkretnej daty opatentowania wynalazku, lecz przyjmuje się dzień 29 kwietnia 674 roku. Jego wynalazcą miał być pochodzący z Syrii architekt i chemik – Kallinik z Heliopolis. Obecnie trudno ustalić, czy stworzył tę substancję od zera, czy też bazował na starożytnych greckich recepturach i jedynie udoskonalił wynalazek swoich poprzedników.

Znane są dwa przepisy ognia greckiego:

– „Jedną część kalafonii, jedną część siarki, sześć części saletry dobrze sproszkowanych rozrobić w oleju lnianym lub laurowym, a następnie umieścić w metalowym naczyniu”
– „Jedną część siarki, dwie części węgla lipowego lub wierzbowego, sześć części saletry utłuc w marmurowej stępie i wymieszać

Jak wyglądało użycie ognia greckiego?

Broń miała bardzo szerokie zastosowanie. Beczek lub naczyń z mieszaniną używano strzelając nimi z balist, katapult a nawet miotaczy ognia, z których przy pomocy substancji miotającej sporządzanej na bazie saletry wydmuchiwano „ogień” na odległość nawet 50 metrów.
Jeśli chodzi o skutki użycia tej broni, za przykład może może posłużyć bitwa morska w roku 678. Wtedy to Bizantyjczycy, mając do dyspozycji flotę uzbrojoną w „garnki ogniste i syfony”, doszczętnie spalili flotę arabską. Ogień strawił dużą większość wrogich okrętów, ostatecznie niwecząc arabskie próby zdobycia Konstantynopola. Z tego też względu powszechnie przypisuje się ogniowi greckiemu ocalenie Konstantynopola podczas arabskich ataków na to miasto za panowania cesarza Konstantyna IV, z kolei ostatni opisany w źródłach przypadek użycia ognia greckiego datowany jest na rok 1187, w czasie powstania Aleksego Branasa. Do dziś nie udało się ustalić z czego tak naprawdę mógł składać się ogień grecki oraz jak wyglądał sposób jego przygotowania. Jak widać pewne niuanse i historczyne ciekawostki już na zawszepozostaną otoczone dozą tajemnicy.

Bibliografia
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ogie%C5%84_grecki

www.google.pl